Rak płuc do najczęstszy nowotwór złośliwy w Polsce. Główną przyczyną jego rozwoju jest palenie papierosów, czynne i bierne. Długo przebiega bezobjawowo, a we wczesnym stadium prawie zawsze wykrywany jest przypadkowo. Rak płuc jest bardzo groźnym nowotworem, który atakuje przeważnie po 45. roku życia.
Rak płuc to popularny nowotwór złośliwy. W Polsce stanowi najczęstszą przyczynę śmierci wśród mężczyzn borykających się z chorobami nowotworowymi. Przed tym niebezpiecznym nowotworem ostrzegają nas nie tylko lekarze. Praktycznie na każdym opakowaniu papierosów zauważyć możemy ostrzegawcze ilustracje przedstawiające makabryczne skutki palenia tytoniu. spis treści 1. Przyczyny raka płuc 2. Objawy raka płuc Płytki, świszczący oddech Spadek wagi Wahania nastroju Ból dłoni i palców Ból ramion Częste infekcje Długotrwały kaszel i krwawa flegma Guz nowotworowy w płucach Ból w klatce piersiowej i nudności Ginekomastia Ból głowy i kości Objawy paranowotworowe 3. Diagnostyka raka płuc 4. Leczenie raka płuc 5. Przerzuty raka płuc 6. Rokowania rozwiń Zobacz film: "Czy jesteś narażony na raka płuc?" 1. Przyczyny raka płuc Nowotwór płuc to choroba wieku dojrzałego, związana z wieloletnim narażeniem na sprzyjające warunki. Średni wiek zachorowania na raka płuc wynosi około 60 lat. Szacuje się, że około 80-90 proc. przypadków zachorowania na raka płuc jest spowodowanych paleniem tytoniu. Rakotwórcze jest zarówno palenie czynne, jak i bierne wdychanie substancji zawartych w dymie papierosowym. Również mieszkanie z palącym partnerem podwyższa ryzyko wystąpienia raka płuc u kobiet o około 30 proc. Palenie cygar lub palenie fajek przyczynia się do dwu lub czterokrotnego zwiększenia ryzyka zachorowania na raka. Zarówno czynne, jak i bierne palenie papierosów stanowi dla nas ogromne niebezpieczeństwo. By zapobiec pojawieniu się raka płuc, należy rzucić palenie. Po piętnastu latach niepalenia ryzyko, że dojdzie do rozwoju raka płuc u byłych palaczy tytoniu zrównuje się z zachorowalnością u osób, które nigdy nie paliły. Palenie papierosów jest uważane za główną przyczynę raka płuc (Shutterstock) Wśród przyczyn zachorowania na raka płuc znajdują się czynniki zawodowe - narażenie na oddziaływanie szkodliwych substancji i związków chemicznych powstających przy produkcji koksu, czy gazyfikacji węgla. Na rozwój raka płuc mogą mieć wpływ również substancje zawierające ołów, beryl, chrom, nikiel, azbest, benzydynę, eter, smołę pogazową czy węglowodory aromatyczne). Wpływ mają także czynniki środowiskowe (spaliny samochodowe, smog, zanieczyszczenia powietrza) i inne substancje toksyczne wdychane do płuc. O ile powyższe czynniki nie mają istotnego znaczenia w ogólnym obrazie zachorowań na raka płuc w populacji, to jednak narażenie na nie będzie istotnie zwiększać jednostkowe ryzyko zachorowania na raka płuc. Pewne znaczenie mają też predyspozycje genetyczne. Rak płuc rozwija się poprzez niekontrolowany podział komórki macierzystej o zdolności do wielokierunkowego różnicowania. Komórka ta pochodzi z nabłonka oskrzeli, tworzącego wyściółkę tych narządów. Pod wpływem działania substancji rakotwórczych komórki ulegają mutacji i zaczynają rozwijać się w nowotwór, tworząc pierwotny guz w płucu. 2. Objawy raka płuc Rak płuc jest jednym z nowotworów charakteryzujących się najwyższą śmiertelnością. W raku płuc rokowania nie są zazwyczaj obiecujące. Spowodowane jest to w dużej mierze początkowym brakiem objawów raka płuc. Gdy już dochodzi do wystąpienia wyraźnych, niepokojących zewnętrznych objawów, rak płuca jest już zwykle na tyle rozwinięty, że nie ma szansy na jego skuteczne wyleczenie. Objawy raka płuc dzieli się na trzy grupy. Po pierwsze, wyróżnia się objawy raka płuc związane z samym wzrostem guza. Po drugie, w zaawansowanej fazie rozwoju rak płuca daje objawy związane ze swoimi przerzutami w innych tkankach i narządach. Ostatnią grupą są tzw. objawy paranowotworowe, a związane z wydzielaniem przez komórki nowotworowe pewnych substancji, zaburzających ogólną równowagę organizmu. Płytki, świszczący oddech Płytki, świszczący oddech jest jednym z wielu symptomów raka płuc. Początkowo, objaw ten może nie zostać przez pacjenta dostrzeżony. Jeśli należysz do grupy ryzyka, nie czekaj. Koniecznie udaj się na wizytę do specjalisty. Płytki, świszczący oddech pojawiający się jako skutek aktywności fizycznej, wywołujący u ciebie problemy z oddychaniem należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Zbadaj się i wyklucz tę możliwość, bo może ocalić ci to życie. Spadek wagi Spadek wagi to kolejny symptom, który może sygnalizować chorobę nowotworową płuc. Jeśli dostrzeżesz, że twoja waga maleje, mimo, że nie uprawiasz sportu, ani nie jesteś na żadnej restrykcyjnej diecie, koniecznie porozmawiaj z lekarzem. Malejący obwód w pasie może bowiem zwiastować raka płuc. Prócz spadku wagi, mogą pojawić się również inne problemy takie jak obniżony aptetyt. W takich okolicznościach zasadne staje się podejrzenie, że to nowotwór spowodował przyspieszenie metabolizmu. Osoba zmagająca się z chorobą nowotworową często nie dostrzega żadnych zmian w swoim organizmie. Mimo to, ciało podejmuje heroiczną walkę z nowotworem. W niektórych przypadkach nierówną i bezskuteczną. Wahania nastroju Wahania nastroju to częsty problem pacjentów onkologicznych. Osoby chorujące na raka płuc mogą odczuwać irytację, zmęczenie, obojętność, złość. W wielu przypadkach to depresja tworzy codzienną rutynę chorych na raka. Symptom bywa szybko dostrzegany przez osoby spokojne, o naturze introwertycznej. Niestety, z uwagi na brak specyfiki, objaw ten jest często lekceważony. Mimo, że huśtawki nastroju często pojawiają się dopiero w zaawansowanym stadium raka płuc, wielu pacjentów uskarża się na nie już na początku choroby. Dlatego gdy tylko uznasz, że coś jest nie w porządku, nie czekaj. Szybka diagnoza to szansa na całkowite wyleczenie. Ból dłoni i palców Ból dłoni i palców to jeden ze wczesnych i najczęściej ignorowanych objawów. Niektórzy pacjenci nie mają pojęcia o tym, że to właśnie ból dłoni i palców jest jednym z pierwszych symptomów niebezpiecznej choroby. Symptom pojawia się nie tylko u osób z nowotworem płuc, ale również tych, którzy borykają się z nowotworem żołądka (dotyczy aż 35 proc. przypadków). Powodem do niepokoju powinna być skóra na dłoniach ulegająca zgrubieniu pofałdowaniu. Objaw ten świadczy o tym, że choroba nowotworowa zaburza normalną gospodarkę organizmu, a komórki skóry dłoni ulegają nadmiernej proliferacji. Ból ramion Ból ramion to kolejny z symptomów raka płuc. Większość pacjentów myli go niestety z przemęczeniem lub przeciążeniem. Dolegliwości bólowe w okolicach ramion nie zwiastują nic dobrego. Zazwyczaj sygnalizują, że doszło do rozrostu guza. Guz, który się powiększył może uciskać wierzchołek płuc oraz nerwy w okolicach pachy. Wśród innych objawów nadmienić należy również uczucie mrowienia, ból w okolicach wewnętrznej strony ramienia i dłoni. Ponadto, pacjent może odczuwać ból i wrażliwość klatki piersiowej oraz okolicy pachy. Prócz bólu ramion pacjenci mogą dostrzec u siebie inne objawy takie jak widoczne powiększenie się węzłów chłonnych, obrzęk twarzy. Częste infekcje Kiedy cierpimy na nawracające zakażenia dolnych dróg oddechowych, przebiegające z zaburzeniem upowietrzenienia części płuca, warto poddać się dokładniejszej diagnostyce. Może być to spowodowane naciekiem zamykającym światło oskrzela. Płatowe zapalenie płuca aktualnie nie występuje dość często, więc jeśli jesteśmy długoletnim palaczem tytoniu, zawsze powinniśmy zbadać się pod kątem nowotworu. Jeśli cierpimy na częste infekcje, przeziębienia, które trwają ponad 2 tygodnie, również nie powinniśmy tego bagatelizować. W przypadku, gdy mamy znacznie powiększone węzły chłonne, także warto to sprawdzić. Chroniczne infekcje w przypadku niewykrytego raka płuc oznaczają, że układ odpornościowy jest wyczerpany walką z nowotworem i stopniowo zaprzestaje obrony przed innymi patogenami. Warto zaznaczyć, że osłabiona odporność cechuje wszelkie formy nowotworów, zaś choroby dróg oddechowych są charakterystyczne szczególnie dla raka płuc. Długotrwały kaszel i krwawa flegma Długotrwały kaszel powodujący chrypę może świadczyć o chorobie płuc. Niestety wiele osób identyfikuje go jako symptom alergii lub przeziębienia i bagatelizuje problem. Kaszel związany z rakiem płuc bywa zarówno suchy, jak i mokry. Alarmujący jest długo utrzymujący się kaszel (powyżej 8 tygodni) bez wyraźnej przyczyny. Zwykle występuje on w ciągu dnia, jednak część osób uskarża się na kaszel w środku nocy – męczący i odbierający energię na wykonywanie codziennych czynności. Wiele osób lekceważy ten objaw, co prowadzi do zbyt późnego wykrycia nowotworu. Kiedy do długotrwałego kaszlu dochodzi inny objaw, tzn. krwawa flegma, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Symptom nie zwiastuje nic dobrego, dlatego, jeśli widzisz choćby pojedyncze krople krwi, udaj się po pomoc specjalisty. Jeśli to nie rak, możesz mieć inny poważny problem zdrowotny. W przypadku nowotworu płuc z reguły krwawej wydzielinie towarzyszą inne niepokojące symptomy, jak permanentna gorączka lub ból w klatce piersiowej. Jeśli ilość krwi się zwiększa, natychmiast szukaj pomocy. Guz nowotworowy w płucach Najczęstszym objawem pierwotnego guza nowotworowego w płucach jest kaszel, który nie ma zdiagnozowanej przyczyny. Występuje on u większości chorych na raka płuc. U palaczy tytoniu, którzy cierpią na kaszel związany z samym paleniem, może on w przypadku wystąpienia nowotworu zmieniać charakter, co powinno być powodem do niepokoju. Pierwszym objawem raka płuc często bywa nawracające zapalenie płuc). Jeśli zapalenie płuc powtarza się po wcześniejszym wyleczeniu, to zaleca się przeprowadzenie diagnostyki pod kątem nowotworu płuc, szczególnie u osób znajdujących się w grupach ryzyka. Ból w klatce piersiowej i nudności Ból w klatce piersiowej jest jednym ze sztandarowych objawów nowotworu płuc. Jeżeli odczuwasz ból głęboko w piersi np. podczas podnoszenia przedmiotów, powinieneś zastanowić się nad wizytą u lekarza. Dolegliwości bólowe mogą pojawić się również wtedy, gdy kaszlesz lub się śmiejesz. Guz może powodować duszności na skutek zwężenia kanału oskrzeli. Chorzy mogą odczuwać ból w klatce piersiowej (jeśli nowotwór nacieka opłucną). W trakcie rozrostu guza dochodzi do ucisku na okoliczne tkanki i zakończenia nerwowe. Guz umiejscowiony w szczycie płuca objawiać się bólem barku. Zdarza się także kaszlenie i plucie krwią, które zawsze jest niepokojącym objawem i powinno być skonsultowane z lekarzem. Dość specyficzne objawy dają przerzuty raka płuc w obrębie klatki piersiowej. Jeśli dojdzie do przerzutów do serca i osierdzia, to może występować zaburzenie rytmu pracy serca. Jeśli dojdzie do przerzutów do opłucnej lub ściany klatki piersiowej, to miejsca te staną się bolesne. Przerzuty raka płuc do węzłów śródpiersiowych mogą powodować porażenie nerwu krtaniowego, co powoduje powstawanie chrypki. Jeśli przerzuty raka płuc mają charakter zaawansowany w obrębie klatki piersiowej, to mogą powodować tzw. zespół żyły głównej górnej (SVCS, ang. superior vena cava syndrome). Jest to stan nagły, w którym dochodzi do zablokowania przepływu krwi w żyle głównej górnej, czyli w naczyniu, którym krew powraca do serca z górnej części ciała, głównie z głowy. Dochodzi do obrzęku i zaczerwienienia szyi i twarzy, żyły w tym rejonie ulegają widocznemu poszerzeniu. Chory kaszle, odczuwa silną duszność, nudności, zaburzenia postrzegania i świadomości, w końcu popada w śpiączkę. W wypadku wystąpienia tego zespołu jako powikłania nowotworu płuca wykonuje się chemioterapię lub radioterapię w celu zmniejszenia masy guza i uwolnienia żyły. Jeśli stan chorego na raka jest bardzo ciężki, zagrażający życiu, można spróbować ominąć miejsce uciskane w obrębie żyły lub wprowadzić do niej stent, który rozszerza światło żyły, co umożliwi przeżycie do chwili ewentualnego doprowadzenia do remisji guza. Ginekomastia Ginekomastia to kolejny z objawów raka płuc. Schorzenie to oznacza przerost piersi u mężczyzn. Jeśli pacjent zauważy u siebie powiększenie piersi, powinien skonsultować się jak najszybciej z lekarzem. Symptom ten oznacza, że nowotwór sieje spustoszenie w układzie hormonalnym, powodując jego nieprawidłowe działanie i wydzielanie się hormonów w ilości nieadekwatnej do płci, w tym przypadku estrogenów. Ból głowy i kości Bardziej nieswoiste objawy raka płuc powodować będą przerzuty odległe, tzn. do oddalonych narządów i tkanek. W przebiegu raka płuc najczęściej zajmowane są mózg, wątroba i kości. Zajęcie mózgu dawać będzie szereg objawów neurologicznych, których obraz uzależniony jest od skali i dokładnej lokalizacji przerzutów, najczęstsze to ból głowy, napady drgawek, padaczka zaburzenia osobowości. Przerzuty do wątroby powodować będą ból brzucha, nudności, osłabienie apetytu, chudnięcie oraz żółtaczkę. Przerzuty do kości mogą wywoływać przewlekłe bóle kości oraz tzw. złamania patologiczne, czyli złamania kości, do których dochodzi w sytuacjach, w których zdrowa, silna kość pęknąć nie powinna. Nowotwór płuc najczęściej daje przerzuty do kości, jeśli więc odczuwasz bolesność pleców lub bioder, równocześnie z bólem w klatce piersiowej, koniecznie zgłoś się na badania. Objawy paranowotworowe Najszerszy jest zbiór możliwych objawów paranowotworowych, związanych z wydzielaniem przez komórki nowotworowe substancji, które zaburzają funkcjonowanie innych tkanek, organów czy całego systemu endokrynologicznego w organizmie. Do najczęstszych objawów raka płuc związanych z zaburzeniem gospodarki hormonalnej należą hiperkalcemia czy zespół Cushinga. Może dochodzić do zaburzenia prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, w postaci neuropatii obwodowych, encefalopatii, zapalenia wielomięśniowego, zespołu miastenicznego Lamberta-Eatona i innych. Zaburzeniu ulegać może również prawidłowe funkcjonowanie skóry, co objawiać się będzie rogowaceniem brunatnym, zapaleniami skóry czy charakterystycznym toczniem rumieniowatym układowym. Spośród wszystkich objawów paranowotworowych, chyba najbardziej charakterystycznym w przebiegu raka płuc są tzw. palce pałeczkowate. Dochodzi do pogrubienia paliczków dystalnych (czyli ostatnich kości palców) oraz przemieszczenia i zniekształcenia paznokci, które robią się owalne i wypukłe (jak szklana osłona zegarka na rękę – stąd mówi się o paznokciach zegarkowych). Objaw ten związany jest z gorszym funkcjonowaniem układu oddechowego, skutkującym przewlekłym niedotlenieniem końcówek palców. 3. Diagnostyka raka płuc Rozpoznanie pierwotnego raka płuc jest bardzo trudne. Większość objawów raka płuc jest dość nieswoista i wymaga różnicowania z wieloma innymi możliwymi schorzeniami. Często potrzebna jest dłuższa obserwacja szpitalna oraz przeprowadzenie całej serii badań. Dobra diagnostyka raka płuc jest niezwykle istotna, ponieważ jedynie wczesna diagnoza raka płuc i wczesne podjęcie właściwego leczenia dają lepsze rokowania w raku płuc. Niestety, w większości przypadków rak płuc jest wykrywany w zaawansowanym stopniu rozwoju, co redukuje szanse przeżycia. Pierwotny rak płuc wymagają diagnostyki różnicowej głównie z gruźlicą, guzami łagodnymi oraz ogniskami nowotworowymi wtórnymi, tj. przerzutami pochodzącymi od nowotworów złośliwych z innych narządów. Kluczowe jest nie tylko ustalenie rodzaju nowotworu, ale również jego stopnia zaawansowania oraz faktu wystąpienia ewentualnych przerzutów, zarówno lokalnych, w obrębie klatki piersiowej, jak i odległych. Pozwala to w racjonalny sposób dobierać najodpowiedniejszą terapię do indywidualnej sytuacji każdego chorego. Pierwszym badaniem wykonywanym rutynowo w przypadku podejrzenia raka płuc jest badanie RTG klatki piersiowej. Pozwala ono wstępnie zobrazować położenie i zasięg występowania guza nowotworowego w płucach. Co ważne, nawet prawidłowy obraz płuc w badaniu RTG nie wyklucza rozwijania się raka we wczesnym stadium. Bardziej dokładnym narzędziem diagnostycznym w wykrywaniu, ocenie stopnia zaawansowania oraz faktu i lokalizacji wystąpienia ewentualnych przerzutów jest tomografia komputerowa. Wynik tomografii również nie jest jednak do końca pewny. Trudno jest bowiem zdiagnozować niewielkie naciekanie w obrębie klatki piersiowej, podobnie ocena wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych dokonywana jest na podstawie kryterium ich wielkości, co jest dość zwodnicze. Węzły mogą być zarówno stosunkowo małe w obecności przerzutów, jak i powiększone na skutek innej przyczyny niż przerzuty nowotworu. Najlepsze wyniki daje diagnostyka przy użyciu technologii PET – pozytonowej tomografii emisyjnej. Pacjent otrzymuje dożylnie pewną dawkę płynu fizjologicznego, najczęściej glukozy, zawierającą napromieniowane cząsteczki o krótkim okresie rozpadu – radioznaczniki PET. Obrazowanie metabolizmu glukozy umożliwia z dużą dokładnością ocenę miejsc objętych obecnością komórek rakowych. Pozwala to jednoznacznie stwierdzić, czy i w jakim zakresie występują u pacjenta przerzuty, co stanowi klucz do zaproponowania odpowiedniej terapii. Ponadto, dokładna znajomość lokalizacji komórek nowotworowych jest nieocenioną pomocą przy radioterapii, która może być skierowana precyzyjnie w komórki rakowe. Rezonans magnetyczny nie jest standardowo wykorzystywany w diagnostyce raka płuc, jako że jego dokładność w badaniu tego nowotworu nie jest wyższa od tomografii komputerowej. Leczenie raka płuc należy rozpocząć od wykonania diagnostyki histologicznej, gdyż to dokładne rozpoznanie typu nowotworu decyduje o dalszym sposobie leczenia. Najprostszą metodą pobrania komórek z płuc, jednocześnie skuteczną w wykrywaniu niektórych typów nowotworów, jest pobranie plwociny. W ten sposób możliwe jest zdiagnozowanie przede wszystkim guzów zlokalizowanych w okolicy oskrzeli. W przypadku zlokalizowania guza w obwodowej części płuc właściwsza jest biopsja przezskórna, gdzie lekarz wbija się cienką igłą w celu pobrania komórek nowotworu bezpośrednio z płuc. Innym sposobem uzyskania wycinków guza płuc jest przeprowadzenie bronchoskopii. Jest to badanie dróg oddechowych przy użyciu endoskopu – aparatu wyposażonego w bardzo małą kamerę wideo oraz dodatkowe elementy, pozwalające na pobranie wycinków tkanek z dróg oddechowych. Taka biopsja wykonywana jest, gdy guz lokalizuje się wewnątrzoskrzelowo, zbyt daleko od ściany klatki piersiowej, by można było nakłuć go od zewnątrz. Najczęstszym rodzajem nowotworu złośliwego płuc jest rak płaskonabłonkowy (ang. squamous cell carcinoma), odpowiedzialny za 40 proc. wszystkich przypadków nowotworów pierwotnych płuc. Jego występowanie jest bardzo silnie skorelowane z narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. Lokalizuje się w nabłonku oskrzeli. W pierwszej kolejności dochodzi do dysplazji komórek wyściełających oskrzela, a następnie rozwoju raka śródnabłonkowego. Nowotwór rozwija się wolno. Ponieważ jest zlokalizowany w oskrzelach, może powodować duszności, zamykając ich światło. Ponadto jego komórki złuszczają się, przez co mogą być obecne w plwocinie i wykryte jej cytologicznym badaniem. Drugą najczęstszą postacią raka płuc jest gruczolakorak (ang. adenocarcinoma), który stanowi 30 proc. wszystkich nowotworów pierwotnych płuc. Rak ten jest nisko skorelowany z narażeniem na palenie dymu tytoniowego i stosunkowo często występuje u kobiet. Stanowi on większy odsetek wszystkich zachorowań w tych krajach, gdzie palenie tytoniu jest mało popularne. Sam gruczolakorak przyjmuje kilka postaci, które mogą drastycznie różnić się swoim przebiegiem klinicznym. Rak wielkokomórkowy (ang. large cell carcinoma) jest najrzadszym typem raka płuc, stanowi około 10 proc. wszystkich przypadków. Zlokalizowany może być w każdej części płuc, ale najczęściej występuje w oskrzelach średnich i dużych. Najbardziej zjadliwą formą raka płuc jest rak drobnokomórkowy (ang. small cell lung carcinoma). Charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem I stosunkowo szybkim wytwarzaniem przerzutów do odległych narządów. Najczęściej przerzutami raka płuc zajęte są wątroba, kości oraz mózg. U większości chorych stwierdza się w momencie rozpoznania odległe przerzuty, co praktycznie wyłącza szansę wyzdrowienia i leczenie ma charakter przedłużania życia. Podobnie, jak w przypadku raka płaskonabłonkowego, jest to postać silnie skorelowana z paleniem, czy narażeniem na wdychanie dymu tytoniowego. 4. Leczenie raka płuc Sposób leczenia raka płuc zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu, jego stopnia zaawansowania oraz ogólnego stanu zdrowia chorego. Leczenie raka drobnokomórkowego przebiega całkowicie odmiennie od terapii pozostałych typów raka płuc (wielkokomórkowego, płaskonabłonkowego i gruczolakoraka), które w skrócie nazywamy zbiorczo rakiem niedrobnokomórkowym. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuc we wczesnych jego stadiach rozwoju sprowadza się do zabiegu chirurgicznego. Dokonuje się wycięcia płata płuc lub całego płuca, w zależności od umiejscowienia i stopnia proliferacji guza. Wycina się również okoliczne węzły chłonne lub wykonuje ich biopsję, w celu określenia prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów do innych tkanek. Leczenie operacyjne tego typu raka płuc daje najwyższe szanse przeżycia. Nawrót raka płuc występuje u mniej więcej połowy chorych, a śmiertelność okołooperacyjna waha się w granicach kilku procent poddanych zabiegowi. Niestety, niewielu chorych kwalifikuje się do niego w chwili rozpoznania raka płuc, ze względu na zwykle późny moment diagnozy i duże jego rozprzestrzenienie. Jeśli stopień zaawansowania choroby nowotworowej jest niski, to pacjent wciąż może nie kwalifikować się do zabiegu usunięcia płata płuc, jeśli jego ogólny stan zdrowia jest zły, w szczególności jeśli schorowane są układ sercowo-naczyniowy i oddechowy. W tych przypadkach chory ma bowiem nieduże szanse na przetrwanie obciążenia dla organizmu, jakim jest duża operacja i znieczulenie ogólne. Po wykonaniu zabiegu chirurgicznego stosuje się nieraz skojarzoną radioterapię bądź chemioterapię. Pozwala to zmniejszyć szansę na wystąpienie odległych przerzutów po zabiegu, co przekłada się na wydłużenie średniego czasu przeżycia pacjentów. U chorych, którzy ze względu na stopień zaawansowania choroby nie kwalifikują się do zabiegu chirurgicznego, stosuje się standardowo radioterapię. Skojarzenie radioterapii z chemioterapią wydłuża czas przeżycia, ale powoduje większą toksyczność w początkowym okresie leczenia raka, przez co nie jest zalecane u pacjentów w złym ogólnym stanie zdrowia. Niestety terapia raka płuc u pacjentów niekwalifikujących się do zabiegu operacyjnego ma charakter paliatywny, wydłużający życie i jego jakość. Odsetek pacjentów cierpiących na niedrobnokomórkowego raka płuc, którzy nie kwalifikują się do operacji, a którzy przeżyli 5 lat od chwili rozpoczęcia leczenia raka, wynosi zaledwie ok. 3 proc. Dla porównania, odsetek pięcioletnich przeżyć u pacjentów poddanych zabiegowi operacyjnemu wynosi nawet 35 proc. Nieco inaczej wygląda leczenie raka drobnokomórkowego płuc. Jest on formą raka bardziej agresywną, ale jednocześnie stosunkowo dobrze reagującą na chemioterapię. Z tego powodu nie stosuje się operacyjnego leczenia raka, a jedynie chemioterapię. Pod wpływem leków uzyskuje się znaczący odsetek remisji choroby, a u części chorych nawet całkowite zniknięcie zmian nowotworowych – całkowitą remisję. Rekomendowane przez naszych ekspertów Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej, czyli nie dał jeszcze widocznych przerzutów do innych tkanek, w celu zwiększenia skuteczności leczenia raka stosuje się ponadto radioterapię, napromieniowując miejsce wystąpienia pierwotnego guza oraz okolicznych węzłów chłonnych. Jeśli postęp leczenia raka jest bardzo dobry i dojdzie do całkowitego zaniku pierwotnego guza, można dodatkowo zastosować radioterapię mózgu, która istotnie zmniejsza szansę na wystąpienie przerzutu do centralnego układu nerwowego. 5. Przerzuty raka płuc Komórki nowotworowe, niezależnie od jej typu histologicznego, mają ogromną zdolność do nieograniczonych podziałów bez kontroli organizmu. Odbywa się to szybciej i bardziej ekspansywnie, niż ma to miejsce w przypadku niezmienionych chorobowo komórek. Zanim choroba da pierwsze objawy, dochodzi często do wędrowania pojedynczych komórek do zupełnie odległych części organizmu. W taki sposób dochodzi do przerzutów nowotworowych. Rozrastający się guz nowotworowy stopniowo upośledza funkcje tkanek, aż do pełnego wyniszczenia organizmu. Komórki nowotworowe zaczynają dzielić się zupełnie poza mechanizmami kontrolującymi podziały komórkowe w tkankach zdrowych. Staje się autonomicznym tworem, nastawionym na wzrost, kosztem otaczających go tkanek. Nowotwór płuc może dawać bardzo odległe przerzuty. Nie jest to reguła, wiele zależy od typu zmian nowotworowych. Przerzuty mogą pojawiać się w mózgu, co często doprowadza do takich objawów jak ból głowy, zaburzenia równowagi, drgawki i zmiany w zachowaniu. 6. Rokowania Niestety, wystąpienie raka płuc w formie drobnokomórkowej wiąże się z bardzo złym rokowaniem. Jeśli rak drobnokomórkowy zdążył dać przerzuty, to leczenie raka ma charakter wyłącznie paliatywny, bez podjęcia leczenia chorzy przeżywają zwykle kilka tygodni od rozpoznania. Przy podjętym leczeniu odsetek pięcioletnich przeżyć jest praktycznie zerowy. Jeśli rak płuc występuje w formie ograniczonej do jednego płatu płuca, to odsetek pięcioletnich przeżyć nadal wynosi zaledwie 5 proc., pomimo podjęcia terapii. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy stopień III - występują odległe przerzuty, na przykład do płuc, mózgu czy kości. 2. Przyczyny seminomy. Dokładne przyczyny rozwoju nasieniaka nie zostały rozpoznane, ale wyróżniono kilka czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania na nowotwór jądra: przybyty rak w drugim jądrze, rak jądra u najbliższych członków rodziny, Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Metastazy w mózgu хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Nowotwory złośliwe i do tej pory pozostają jedną z najbardziej nieprzewidywalnych chorób. Bardzo często, przy osłabionym organizmie i postępującej chorobie, nowotwór złośliwy może rozprzestrzeniać się wraz z przepływem krwi i limfy na inne narządy wewnętrzne osoby. Z przeniesionych komórek może zacząć się rozwijać nowy nowotwór, zwany "przerzutami". Najbardziej podatnymi narządami do pojawienia się przerzutów są płuca, wątroba, kości i mózg. A leczenie przerzutów w tym drugim przypadku jest najtrudniejsze. [1], [2] Przerzuty nowotworowe w mózgu Nowotwory płuc i gruczołu mlekowego najczęściej wywołują skutki w postaci przerzutów w mózgu. Sekcja zwłok pacjentów, którzy zmarli na raka płuc lub gruczołu mlekowego, pokazuje, że około 30% pacjentów dostaje przerzuty do mózgu. Jednocześnie odsetek jednoczesnego wykrywania raka i przerzutów jest bardzo mały - na poziomie 1%, co ponownie podkreśla fakt, że przerzuty pojawiają się w trakcie progresji nowotworu złośliwego. Komplikowaniem procesu leczenia jest fakt, że nie ma absolutnie żadnej zależności między początkowym stadium wykrytego raka a pojawieniem się przerzutów. Mogą pojawić się przerzuty, zarówno na początku złośliwego rozwoju nowotworu, jak i na późniejszych etapach, lub mogą wcale nie wystąpić. Wszystko zależy tylko od wyjątkowych cech fizjologicznych ludzkiego ciała. Przerzuty nowotworów w mózgu są najpoważniejszymi powikłaniami w leczeniu raka i znacząco wpływają na wynik leczenia i oczekiwaną długość życia pacjenta. [3], [4], [5], [6] Objawy przerzutów w mózgu Objawy przerzutów w mózgu zależą od miejsca uszkodzenia. W ogóle, do objawów przerzutów do mózgu mogą obejmować zmiany w odczuciach ciała i słabej koordynacji, szybko zmieniających stan emocjonalny, ból głowy, czasem towarzyszy gorączka i katar, zmiany osobowości i utratę pamięci, senność, różnych rozmiarach uczniów oczu, trudności mowy i ogólnej słabość ciała. Kiedy część przednia ulega uszkodzeniu, można również zaobserwować przednią psychikę (gwałtowna zmiana w zachowaniu gruboziarnistym). Człowiek zaczyna przeklinać, aby przylgnąć do innych, naruszone funkcje wizualne i ruchy układu mięśniowo-szkieletowego. Chociaż objawy przerzutów w mózgu są czysto indywidualne specyfika i czasami może zmienić reakcje fizyczne i behawioralne ciała nie do poznania. Na pierwszym wystąpieniem objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, tak aby nie poszły jeszcze więcej komplikacji związanych z naruszeniem zdrowia psychicznego pacjenta. Przerzuty czerniaka w mózgu Mówiąc o przerzutach raka, warto wspomnieć o najtrudniejszym typie raka - czerniaku. Czerniak, czyli rak skóry, jest szybszy niż inne formy choroby, które zaczynają tworzyć przerzuty w narządach wewnętrznych człowieka, a następnie staje się praktycznie nieuleczalny. Częściej czerniak daje przerzuty do mózgu, płuc i kości. Przerzuty są również dotknięte węzłami chłonnymi ludzkiego ciała. W każdym razie należy uważnie monitorować i próbować zapobiec szybkiemu rozwojowi choroby, takiej jak czerniak. Najbardziej podatni na tę chorobę są ludzie, którzy mają na ciele dużą liczbę znamion, piegów, innych reakcji na aktywność słoneczną lub po prostu tych, których sposób życia jest związany z częstym kontaktem z bezpośrednim światłem słonecznym. Jeśli zauważysz częste powstawanie nowych znamion na ciele i ich szybki wzrost do średnicy większej niż 7 mm, powinieneś natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ, przypomnijmy, rak skóry bardzo szybko daje przerzuty i zamienia się w nieuleczalną postać. Przerzuty czerniaka w mózgu znacząco zmniejszają szanse pacjenta na przeżycie. Jednak w niektórych przypadkach leczenie przeciwciałami monoklonalnymi może również pomóc na etapie przerzutów. Wszystko zależy od rozwoju choroby i indywidualnych cech ludzkiego ciała. Według patologów przerzuty w mózgu mają około 45% wszystkich pacjentów z rakiem, a najczęściej są przyczyną śmierci, a nie samego nowotworu. 60% przypadków przerzutów występuje w raku płuc. Następnie pojawiają się rak piersi, czerniak i rak jelita grubego. Choroby te mogą powodować przerzuty do pnia mózgu, co znacznie komplikuje leczenie i daje wiele specyficznych objawów: bóle wewnątrzczaszkowe pękają i są tępe, co może prowadzić do zawrotów głowy i zaburzeń widzenia. Przerzuty w pniu mózgu mogą również powodować ciągłe uczucie nudności i wymiotów, a także objawy konwulsyjne bardzo podobne do padaczki. Leczenie przerzutów do mózgu Leczenie przerzutów do mózgu zależy od stopnia przerzutowania. Tak więc, w celu utworzenia do trzech ognisk przerzutów w mózgu, praktykuje się interwencje neurochirurgiczne. Ale jeśli przerzuty znajdują się w miejscach niedostępnych dla chirurgii, należy zastosować inne metody leczenia. Biorąc pod uwagę złożoność sytuacji i pracę bezpośrednio z mózgiem, w takich operacjach prawdopodobieństwo nawrotu po operacji - od 10% do 50% - jest bardzo wysokie. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa nawrotu przed operacją wykonuje się również promieniowanie mózgowe, które jednak może również dawać jej konsekwencje. Przy wielu przerzutach w mózgu możliwe jest stosowanie chemioterapii. Jednak jego potencjał w przypadku licznych przerzutów w mózgu jest znacznie ograniczony z powodu bariery krew-mózg, która nie pozwala przejść większości cytostatyków. Oczywiście są leki, które pokonują barierę, ale niestety nie zawsze są skuteczne w przypadku przerzutów. Do tej pory najbardziej progresywną i skuteczną metodą leczenia przerzutów do mózgu pozostaje metoda stereotaktycznej radiochirurgii lub noża gamma. Procedurę leczenia redukuje się do zdalnego napromieniowania głównych ognisk przerzutów w mózgu. Skuteczność takiego leczenia wynosi 90%, ale nawet to nie pomaga w ratowaniu życia pacjentów przez ponad rok. Śmiertelnym rezultatem jest postęp głównego skupienia, a nie przerzuty, które powstały po jego rozwoju. Zatem oczekiwana długość życia z przerzutami w mózgu nie jest duża, ponieważ nawet całkowite usunięcie przerzutów nie prowadzi do wyzdrowienia. Rozwój przerzutów można zaobserwować u większości pacjentów z chorobami onkologicznymi w wieku od 50 do 70 lat. To właśnie oni są najczęściej predysponowani do rozwoju przerzutów, pod warunkiem, że rak nadal się rozwija. Tak więc przerzuty do mózgu są bardzo poważną kliniczną konsekwencją rozwoju raka, co zmniejsza szanse na wyleczenie i uniknięcie śmierci. Przy pierwszych podejrzeniach o występowanie przerzutów konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem prowadzącym, w celu zapobieżenia progresji raka i przerzutów. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
6. Rak płuca i oskrzeli (przeżywalność 21,7 proc.) Rak płuc i oskrzeli zabija co roku najwięcej ludzi na świecie. Jest to drugi, po raku prostaty, najczęściej diagnozowany nowotwór u mężczyzn i drugi, po raku piersi, u kobiet. W Polsce jest najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów, zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.

wprowadzeniemetodydane demograficzne pacjentówprace przedoperacyjneokres obserwacjimetody statystycznewyniki charakterystyka i leczenie pacjentów leczenie uzupełniające Analiza przeżyciadyskusjawnioski podziękowania przypis wprowadzenie nowotwory płuc o morfologii neuroendokrynnej obejmują spektrum typów nowotworów o wyraźnej Biologii i cechach klinicznych; należą do nich typowe rakowiaki niskiego stopnia, nietypowe rakowiaki średniego stopnia, wielkokomórkowy rak neuroendokrynny wysokiej klasy (LCNEC) i drobnokomórkowy rak płuc (SCLC) zgodnie z najnowszą rewizją klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) guzów płuc i opłucnej (1). LCNEC spełniał następujące kryteria: morfologia neuroendokrynna, wskaźnik mitotyczny większy niż 10 na 10 pól o dużej mocy, martwica (często duże strefy), cechy cytologiczne niedrobnokomórkowego raka płuc (NSCLC) i pozytywne zabarwienie immunohistochemiczne dla jednego lub więcej markerów neuroendokrynnych (2). Wśród wysokogatunkowych raków neuroendokrynnych LCNEC jest rzadszy niż SCLC (1,3). Większość danych dotyczących leczenia LCNEC opiera się na retrospektywnych analizach małych serii przypadków (4,5). Tak więc wyniki chirurgiczne pacjentów z LCNEC i optymalne metody leczenia nie są dobrze znane. Na przykład, nie jest jasne, czy LCNEC powinny być traktowane chemioterapeutycznie jako SCLC lub jako NSCLC. Aby rozwiązać ten problem, niniejsze badanie oceniło rokowanie pacjentów z chirurgicznie leczonym LCNEC. metody dane demograficzne pacjentów w okresie od stycznia 2008 grudnia 2014 r. w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej Shanghai Chest Hospital (Shanghai 200030, Chiny) poddano chirurgicznej resekcji pierwotnego raka płuc (NSCLC) łącznie 17 184 pacjentów. Spośród tych pacjentów dokonaliśmy przeglądu dokumentacji chirurgicznej 104 (0,6%) kolejnych przypadków leczonych resekcją guza dla pierwotnego LCNEC, która została określona na podstawie kryteriów diagnostycznych zaproponowanych w edycji 2015 systemu klasyfikacji WHO (1). Wszyscy pacjenci przeszli pełne badanie przedoperacyjne i uznano, że mają guzy, które mogą być uleczalne przez chirurgiczną resekcję. W odniesieniu do połączonego LCNEC, barwienie immunohistochemiczne oceniano dla każdego składnika C-LCNEC i nie-lcnec i uznano je za pozytywne, jeśli co najmniej 10% komórek nowotworowych zostało zabarwionych. Pacjenci z połączonym LCNEC, miejscowymi makroskopowymi / mikroskopowymi pozostałościami nowotworowymi, resekcjami podśluzówkowymi lub pobieraniem próbek do węzłów chłonnych zostali wykluczeni. Nie było śmierci okołooperacyjnej. Analizowano dane dla pozostałych 90 chorych, którzy przeszli całkowitą resekcję guza i limfadenektomię. Protokół badania został zatwierdzony przez instytucjonalną komisję rewizyjną. prace przedoperacyjne wszyscy pacjenci przeszli badanie przedoperacyjne w celu wykluczenia przerzutów odległych, które obejmuje tomografię komputerową klatki piersiowej; nadnercza, wątrobę i mózg (następnie wykonano rezonans magnetyczny, gdy podejrzewano przerzuty do mózgu); skanowanie kości; badanie ultrasonograficzne; bronchoskopię fibro; i biopsja (endo / przezoskrzelowa, przezskrzelowa), jeśli to możliwe. W naszej placówce tylko pacjenci z powiększeniem węzłów chłonnych śródpiersia (>l cm) rutynowo poddawani byli mediastinoskopii szyjki macicy lub przezoskrzelowemu zabiegowi USG lub badani metodą pozytonowej tomografii emisyjnej w celu wykluczenia przerzutów limfatycznych śródpiersia. Stopień zaawansowania choroby określono na podstawie klasyfikacji tumor-node-metastasis (TNM) z wykorzystaniem systemu International Union against cancer staging system (6). Zebrano dane kliniczne, w tym płeć, wiek, historię palenia tytoniu, stan sprawności, lokalizację (centralną/obwodową), rodzaj resekcji, Stadium patologiczne i pooperacyjne schematy leczenia uzupełniającego. okres obserwacji wszystkim pacjentom ze statusem znośnym zaproponowano otrzymanie chemioterapii uzupełniającej w pierwszym miesiącu po operacji. Pacjenci byli kontrolowani co 3 miesiące przez pierwszy rok, a następnie co 3 do 6 miesięcy. Przeżycie wolne od choroby (DFS) obliczano od dnia operacji do czasu pierwszego nawrotu (nawrotu lub przerzutów). Całkowity czas przeżycia (OS) obliczano od dnia operacji do daty zgonu z jakiejkolwiek przyczyny lub ostatniej obserwacji. metody statystyczne normalnie rozłożone zmienne ciągłe są przedstawione jako średnia ± odchylenie standardowe (SD), inaczej jako mediana i zakres, podczas gdy zmienne kategoryczne są przedstawione jako liczby i procenty. Współczynniki przeżycia obliczono metodą Kaplana-Meiera. Wszyscy pacjenci, którzy przeżyli podczas ostatniej obserwacji, zostali ocenzurowani. Test log-rank został użyty do porównania przeżycia między różnymi grupami. Model proporcjonalnego ryzyka Coxa wykorzystano do oceny wpływu zmiennych, które mogą wpływać na rokowanie. Wszystkie testy były dwustronne, a wartość P <0,05 uznano za wskazującą na istotność statystyczną. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu oprogramowania SPSS V. (SPSS Inc., Chicago, IL, USA). charakterystyka i leczenie pacjentów Tabela 1 Charakterystyka pacjentów i analiza jednostkowa wszystkich pacjentów pełna tabela leczenie uzupełniające sześćdziesięciu czterech z 90 pacjentów ( otrzymało pooperacyjną chemioterapię (schemat oparty na platynie), w tym odpowiednio 32,8% (21/64) chorób i stopnia, 17,2% (11/64) chorób II stopnia, 50% (32/64) chorób III stopnia. Rodzaje schematów chemioterapeutycznych były w gestii lekarzy prowadzących. Jako leczenie uzupełniające pooperacyjne zalecono cztery cykle chemioterapii. Wszystkie schematy chemioterapii powtarzano co 3 tygodnie, do 4 cykli lub do wystąpienia nietolerancji u pacjentów. I ci pacjenci byli leczeni według schematu SCLC (etopozyd/cisplatyna; (gemcytabina, n = 9; winorelbina, N = 8; pemetreksed, N = 7; taksol, N = 5). Nie stwierdzono istotnej różnicy w cechach wyjściowych pomiędzy grupami stosującymi SCLC a grupami stosującymi NSCLC(Tabela 2). Poza tym, wśród 64 pacjentów, 5 pacjentów z przedoperacyjnie rozpoznaną chorobą N2 otrzymało chemioterapię indukcyjną, 4 z chorobą w stadium IIIb otrzymało profilaktyczne napromienianie czaszki, 9 z chorobą w stadium IIIa otrzymało odpowiednio uzupełniające napromienianie klatki piersiowej. Tabela 2 charakterystyka wyjściowa pacjentów leczonych chemioterapią pooperacyjną pełna tabela spośród 26 pacjentów, którzy nie otrzymywali leczenia uzupełniającego, ośmiu pacjentów wynika ze stosunkowo słabego stanu sprawności. Six przerwał leczenie z powodu nieznośnych działań niepożądanych. Dziewięć osób miało słabe wyniki leczenia z powodu obaw przed potencjalnymi skutkami ubocznymi spowodowanymi chemioterapią. Trzech pacjentów nie otrzymywało chemioterapii ze względu na zły stan ekonomiczny. Analiza przeżycia 1 Analiza przeżycia całkowitego wykazała, że pacjenci z LCNEC, którzy otrzymywali chemioterapię pooperacyjną, przeżyli dłużej niż ci, którzy nie otrzymywali chemioterapii pooperacyjnej (P = 0,019). LCNEC, wielkokomórkowy rak neuroendokrynny. Tabela 3 Wielozmienna analiza pacjentów leczonych chemioterapią pooperacyjną (n=64) lub nie (n=26) pełna tabela rycina 2 Analiza przeżycia całkowitego wykazała, że pacjenci z LCNEC, którzy otrzymywali leczenie oparte na SCLC, przeżyli dłużej niż pacjenci, którzy otrzymywali leczenie oparte na NSCLC (P=0,029). LCNEC, wielkokomórkowy rak neuroendokrynny; SCLC, drobnokomórkowy rak płuc; NSCLC, niedrobnokomórkowy rak płuc. Tabela 4 Wielozmienna analiza pacjentów leczonych różnymi schematami chemioterapii pooperacyjnej (n = 64) pełna tabela dyskusja dokonaliśmy retrospektywnego przeglądu danych dotyczących 90 pacjentów z LCNEC płuc, którzy przeszli resekcję chirurgiczną. Długotrwałe przeżycie i DFS były uzależnione od historii palenia tytoniu, Stadium patologiczne i chemioterapii pooperacyjnej. zgodnie z wcześniejszymi badaniami (7,8), pacjenci z LCNEC byli głównie Mężczyznami i palaczami. W naszym badaniu historia palenia była znaczącym negatywnym czynnikiem prognostycznym dla OS i DFS, co dodatkowo potwierdziło związek między tytoniem a LCNEC. LCNEC jest stosunkowo niezbyt częstym nowotworem; całkowitą częstość resekcyjnego LCNEC szacuje się na <3% (9-11). W naszym badaniu częstość występowania wynosiła 0,6% wszystkich pacjentów, którzy przeszli operację klatki piersiowej. Jednak inne badania przeprowadzone w Japonii wykazały, że częstość występowania LCNEC wynosi 3,1% (7); Tak więc częstość występowania chorób może się różnić w zależności od regionu. LCNEC jest trudny do zidentyfikowania przedoperacyjnie i prawdopodobnie jest słabo zdiagnozowany, ponieważ biopsje są zwykle niewystarczające do prawidłowej diagnozy. W naszym badaniu rozpoznaniem przedoperacyjnym u większości pacjentów był słabo zróżnicowany rak lub NSCLC. Istnieje kilka możliwych przyczyn tego stwierdzenia. Po pierwsze, LCNEC ma podobne cechy kliniczne i radiologiczne jak inne nowotwory płuc i dlatego jest trudny do odróżnienia wyłącznie na podstawie jego prezentacji. Po drugie, trudno jest wykonać biopsję przezoskrzelową na tych guzów głównie obwodowych. Po trzecie, niewielka biopsja lub próbka cytologiczna za pomocą przezskórnej biopsji sterowanej tomografią komputerową może nie być reprezentatywna dla całej zmiany chorobowej (12). Po czwarte, morfologia LCNEC muszą być identyfikowane przez mikroskopii światła; inne potencjalne diagnozy obejmuje SCLC, gruczolakorak, i NSCLC, zwłaszcza słabo zróżnicowany adeno-lub płaskonabłonkowy rak. Po piąte, różnica wielkości pomiędzy” małymi „i” dużymi ” komórkami nie jest absolutna i może przesłaniać diagnozę (13). Wreszcie, ponieważ materiał używany do diagnozy (na podstawie biopsji lub cytologii) jest ograniczony, a typowa morfologia neuroendokrynnych komórek rakowych jest nieobecna; zaleca się zatem wykonanie immunohistochemicznego barwienia markerów neuroendokrynnych (14). 5-letnie przeżycie LCNEC waha się od 13 do 57%; pacjenci z LCNEC mają gorsze przeżycie niż pacjenci z klasycznym rakiem wielkokomórkowym lub innymi NSCLC (7). 5-letni OS pacjentów z LCNEC wynosił 36,3% w naszym badaniu, co odpowiada odsetkowi zgłoszone przez niektórych badaczy (7), ale niższy niż wskaźnik 43% (8) i 40,3% (15) zgłoszone przez innych. Może to być spowodowane różnicami w odsetku przypadków w każdym stadium choroby. W niniejszym badaniu 36 pacjentów (40%) było w stadium IIIA, a 4 (4,4%) w stadium IIIB. Wśród tych pacjentów tylko pięciu pacjentów zostało przedoperacyjnie zdiagnozowanych z chorobą N2 i ustępowało po chemioterapii indukcyjnej. Pozostałych pacjentów nieoczekiwanie wykryto po operacji. LCNEC reprezentuje Podtyp wysokogatunkowego guza neuroendokrynnego i ma słabe rokowanie podobne do SCLC. Chemioterapia i radioterapia są standardowymi metodami leczenia pacjentów z SCLC, nawet tych z ograniczoną chorobą. Nie wiadomo jednak, czy LCNEC należy traktować w podobny sposób jak SCLC. Ponieważ nie stwierdzono istotnej różnicy pomiędzy grupą leczoną samą chemioterapią a grupą leczoną chemioradioterapią pod względem przeżycia (P=0,845; Tabela 1). Tak więc uznaliśmy je jako tę samą grupę (pooperacyjna Grupa chemioterapii). W naszym badaniu 64 pacjentów z LCNEC otrzymało pooperacyjne leczenie adiuwantowe po całkowitej resekcji i wykazywało znacznie lepsze rokowanie niż te, które były podobne do poprzednich raportów (16-18). Jednak Filosso et al. (19) przeanalizowano 135 pacjentów z LCNEC i stwierdzono, że pooperacyjna chemioterapia adiuwantowa (platyna i etopozyd) nie była czynnikiem wpływającym prognostycznie. Nie wyjaśniono jednak wskazania do leczenia adiuwantowego po resekcji chirurgicznej. Być może większość pacjentów otrzymała pooperacyjną chemioterapię w zaawansowanym stadium patologicznym. Ponadto w ich badaniu retrospektywna i wieloośrodkowa konstrukcja oraz długi okres rekrutacji (powyżej 17 lat) mogą powodować pewne odchylenia. W ostatnich latach wzrosła szybkość całkowitej resekcji i systematycznego rozwarstwienia węzłów chłonnych, a stosowanie chemioterapii adiuwantowej opartej na platynie stało się bardziej systematyczne, co może wyjaśniać zwiększone OS u naszych pacjentów. Pacjenci, którzy nie otrzymywali pooperacyjnego leczenia adiuwantowego, byli głównie ze względu na stosunkowo słabe warunki fizyczne, nie do zniesienia lub strach przed działaniami niepożądanymi. Wcześniejsze raporty wykazały, że pacjenci z SCLC mogą odnieść duże korzyści z chemioterapii (20-22). Fournel et al. (23) poinformował, że pooperacyjna chemioterapia adiuwantowa była skuteczna u pacjentów w stadium I z LCNEC. Nie omawialiśmy tej różnicy w naszym badaniu, ze względu na bardzo ograniczoną wielkość próby i stosunkowo niewystarczający czas obserwacji. ze względu na złożone kliniczne i biologiczne cechy pacjentów z LCNEC pozostaje niejasne, co stanowi optymalny schemat chemioterapii dla LCNEC (14). Między innymi Sun et al. nalegał na leczenie lcnec za pomocą reżimu leczenia SCLC (24), podczas gdy Varlotto i wsp. twierdził, że LCNEC powinien otrzymywać leczenie podobne do NSCLC (25). Baza danych Varlotto et al. używany nie rejestrować podawanie chemioterapii, a zatem, było ograniczenie jego badania. W naszym badaniu, nie było znaczącej różnicy między SCLC – i NSCLC oparte schematów pod względem OS pacjentów. Był zgodny z wynikami innego badania (26,27). W innym raporcie, 3-letnie i wolne od nawrotów wskaźniki przeżycia 23 wyciętych przypadków LCNEC leczonych irynotekanem i cisplatyną wynosiły odpowiednio 86% i 74%, co wskazuje, że był to skuteczny schemat pooperacyjnej chemioterapii uzupełniającej (28). Obecnie trwa randomizowane badanie III fazy w Japonii porównujące irynotekan z cisplatyną i standardowe schematy leczenia adiuwantowego etopozydem z cisplatyną u pacjentów z całkowicie wyciętymi LCNEC (29). badanie to miało pewne ograniczenia. Po pierwsze, jest to badanie retrospektywne i tylko jedna instytucja była zaangażowana, a badana populacja była stosunkowo niewielka. Nie przeprowadzono badań fazy II Lub III dla tego rzadkiego guza. Większa liczba pacjentów z LCNEC powinna być badana prospektywnie w przyszłości. Innym ograniczeniem niniejszego badania jest różnorodność leków, które były podawane jako leczenie. Łącznie 35 pacjentów otrzymywało standardowy schemat leczenia oparty na SCLC (etopozyd/cisplatyna), podczas gdy inni otrzymywali schematy oparte na NSCLC (gemcytabina, winorelbina, pemetreksed lub taksol). Zmienność ta może mieć różny wpływ na rokowanie pacjenta LCNEC po całkowitej resekcji. wnioski podsumowując, LCNEC jest rzadkim, agresywnym i przedoperacyjnie trudnym do rozpoznania nowotworem, który jest związany ze złym rokowaniem i wysokim wskaźnikiem nawrotów. Niemniej jednak wyniki tego badania sugerują, że pacjenci z LCNEC powinni otrzymywać chemioterapię uzupełniającą po chirurgicznej resekcji, preferencyjnie z chemioterapią opartą na SCLC. podziękowania dofinansowanie: autorzy chcieliby potwierdzić wsparcie z grantu nr 3824 81572693 z National Natural Science Foundation Of China i Grant No. YG2015ZD14 z Fundacji medycyny i Inżynierii krzyżowej Uniwersytetu Jiaotong w Szanghaju. przypis konflikty interesów: autorzy nie mają żadnych konfliktów interesów do zadeklarowania. oświadczenie etyczne: badanie to zostało zatwierdzone przez komitet etyki Shanghai Chest Hospital (No. KS1707). 2015 Światowa Organizacja Zdrowia Klasyfikacja nowotworów płuc. J Thorac Oncol 2015;10: 1243-60. Chen LC, Travis WD, Krug LM. Guzy neuroendokrynne płuc: co (mało) wiemy? J Natl Compr Canc Netw 2006; 4: 623-30. Govindan R, Page N, Morgensztern D, et al. Changing epidemiology of small-cell lung cancer in the United States over the last 30 years: analysis of the surveillance, epidemiological, and end results database. J Clin Oncol 2006;24: 4539-44. Travis WD, Linnoila RI, Tsokos MG, et al. Nowotwory neuroendokrynne płuc z proponowanymi kryteriami dla wielkokomórkowego raka neuroendokrynnego. Badanie ultrastrukturalne, immunohisochemiczne i cytometryczne przepływowe 35 przypadków. Am J Surg Pathol 1991;15: 529-53. Dresler CM, Ritter JH, Patterson GA, et al. Analiza kliniczna 40 pacjentów z wielkokomórkowym rakiem neuroendokrynnym płuc. Ann Thorac Surg 1997; 63: 180-5. Goldstraw P, Crowley J, Chansky K, et al. Projekt IASLC Lung Cancer Staging: propozycje zmiany grup Stadium TNM w nadchodzącej (siódmej) edycji klasyfikacji nowotworów złośliwych TNM. J Thorac Oncol 2007;2: 706-14. Iyoda A, Hiroshima K, Toyozaki T, et al. Charakterystyka kliniczna wielkokomórkowego raka neuroendokrynnego płuc i raka wielkokomórkowego o morfologii neuroendokrynnej. Rak 2001;91: 1992-2000. Veronesi G, Morandi U, Alloisio m, et al. Wielkokomórkowy rak neuroendokrynny płuc: retrospektywna analiza 144 przypadków chirurgicznych. Rak Płuc. 2006;53:111-5. Yeh YC, Chou TY. Nowotwory neuroendokrynne płuc: badanie 90 przypadków koncentrujące się na cechach kliniczno-patologicznych, immunofenotypie, biopsji przedoperacyjnej i diagnostyce mrozensekcji. J Surg Oncol 2014;109: 280-6. Paci M, Cavazza a, Annessi V, et al. Large cell neuroendocrine carcinoma of the lung: a 10-year clinic pathologic retrospektywne badanie. Ann Thorac Surg 2004; 77: 1163-7. Large cell neuroendocrine carcinoma of the lung: a histologic and immunohistochemical study of 22 cases. Am J Surg Pathol 1998;22: 526-37. Travis WD, Muller-Hermelink HK, Harris CC, et al. Patologia i genetyka nowotworów płuc, grasicy opłucnej i serca. Na: Światowa Organizacja Zdrowia międzynarodowa klasyfikacja histologiczna nowotworów. Lyon: IARC, 2004. Marchevsky AM, Gal AA, Shah S, et al. Morfometria potwierdza obecność znacznego nakładania się wielkości jądrowej pomiędzy „małymi komórkami” i „largecells” w nowotworach neuroendokrynnych płuc o wysokim stopniu zaawansowania. Am J Clin Pathol 2001;116: 466-72. Iyoda a, Makino T, Koezuka S, et al. Możliwości leczenia pacjentów z wielkokomórkowym rakiem neuroendokrynnym płuc. Gen Thorac Cardiovasc Surg 2014; 62: 351-6. Asamura H, Kameyo T, Matsuno Y, et al. Neuroendokrynne nowotwory płuc: spektrum prognostyczne. J Clin Oncol 2006; 24: 70-6. Iyoda A, Hiroshima K, Moriya Y, et al. Prospektywne badanie chemioterapii adiuwantowej w leczeniu wielkokomórkowego raka neuroendokrynnego płuc. Ann Thorac Surg 2006; 82: 1802-7. Saji H, Tsuboi M, Matsubayashi J, et al. Odpowiedź kliniczna wielkokomórkowego raka neuroendokrynnego płuc na okołooperacyjną chemioterapię uzupełniającą. Leki Przeciwnowotworowe 2010;21: 89-93. Abedallaa N, Tremblay L, Baey C, et al. Wpływ chemioterapii u pacjentów z wyciętymi drobnokomórkowym lub wielkokomórkowym rakiem neuroendokrynnym. J Thorac Oncol 2012; 7: 1179-83. Filosso PL, Rena O, Guerrera F, et al. Clinical management of atypical carcinoid and large-cell neuroendocrine carcinoma: a multicentric study on behalf of the European Association of Thoracic Surgeons (ESTS) Neuroendocrine Tumours of the Lung Working Group†. Eur J Cardiothorac Surg 2015;48:55-64. Corso CD, Rutter CE, Park HS, et al. Rola Chemioradioterapii u chorych w podeszłym wieku z drobnokomórkowym rakiem płuca w ograniczonym stopniu zaawansowania. J Clin Oncol 2015;33:4240-6. Behera M, Ragin C, Kim s, et al. Trendy, predyktory i wpływ chemioterapii ogólnoustrojowej u pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuca w latach 1985-2005. Rak 2016;122: 50-60. Yang CF, Chan DY, Speicher PJ, et al. Rola leczenia Adiuwantowego w populacji pacjentów z wczesnym stadium drobnokomórkowego raka płuc. J Clin Oncol 2016; 34: 1057-64. Fournel L, Falcoz PE, Alifano m, et al. Leczenie chirurgiczne wielkokomórkowych raków neuroendokrynnych płuc: 10-letnie doświadczenie. Eur J Cardiothorac Surg 2013;43:111-4. Sun JM, Ahn MJ, Ahn JS i in. Chemioterapia raka płucnego wielkokomórkowego neuroendokrynnego: podobny do tego w przypadku drobnokomórkowego raka płuc lub niedrobnokomórkowego raka płuc? Lung Cancer 2012; 77: 365-70. Varlotto JM, Medford-Davis LN, Recht A, et al. Czy wielkokomórkowy neuroendokrynny rak płuc powinien być klasyfikowany i traktowany jako drobnokomórkowy rak płuc lub z innymi rakami wielkokomórkowymi? J Thorac Oncol 2011; 6: 1050-8. Iyoda A, Hiroshima K, Moriya Y, et al. Nawrót pooperacyjny i rola chemioterapii adiuwantowej u pacjentów z wielkokomórkowym rakiem neuroendokrynnym płuc. J Thorac Cardiovasc Surg 2009;138: 446-53. Rossi G, Cavazza a, Marchioni A, et al. Rola chemioterapii i receptorowych kinaz tyrozynowych KIT, PDGFRalpha, PDGFRbeta I MET w wielkokomórkowym raku neuroendokrynnym płuc. J Clin Oncol 2005;23: 8774-85. Kenmotsu H, Niho S, Ito T, et al. Badanie pilotażowe z chemioterapią adiuwantową z irynotekanem i cisplatyną w przypadku całkowicie wyciętego wysokostopniowego raka neuroendokrynnego płuc (wielkokomórkowy rak neuroendokrynny i drobnokomórkowy rak płuca). Lung Cancer 2014; 84: 254-8. Eba J, Kenmotsu H, Tsuboi m, et al. Lung Cancer Surgical Study Group Of The Japan Clinical Oncology Group. Lung Cancer Study Group Of The Japan Clinical Oncology Group. Badanie III Fazy porównujące irynotekan i cisplatynę z etopozydem i cisplatyną w chemioterapii adiuwantowej w przypadku całkowicie wyciętego raka neuroendokrynnego o wysokim stopniu zaawansowania w płucach (JCOG1205/1206). Jpn J Clin Oncol 2014; 44: 379-82.

Przerzuty do mózgu znacznie pogarszają rokowania chorych na raka płuca. Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) z rearanżacją genu ALK, wyjątkowo często daje przerzuty do mózgu, co znacznie pogarsza rokowanie chorych – powiedział PAP prof. Paweł Krawczyk z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Jak zaznaczył specjalista, najnowsze leki

Ponad 85% przypadków nowotworu płuc dotyczy raka niedrobnokomórkowego płuc (RNP). U 40% chorych jest on rozpoznawany w zaawansowanym stadium, a u części z nich dodatkowo stwierdza się przerzuty [1].BRUKSELA, 28 października 2021 r. /PRNewswire/ – jak pokazała ankieta przeprowadzona wśród onkologów i specjalistów chorób układu oddechowego w pięciu państwach na terenie Europy i Stanów Zjednoczonych, 40% z nich uważa, że nie posiada odpowiedniego przygotowania (tj. są raczej źle, dosyć źle lub bardzo źle przygotowani) do opieki nad chorymi na raka niedrobnokomórkowego płuca (RNP) z przerzutami do mózgu. Badanie przeprowadziła firma Ipsos MORI we współpracy z Europejską Organizacją ds. Walki z Rakiem (ang. European Cancer Organisation; Sprawozdanie z badania zaprezentowane zostało 27 października podczas organizowanych przez obrad okrągłego stołu na temat nowotworów przerzutowych w ramach inicjatywy Community 365 (Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer). „Wyniki badania niestety potwierdzają to, z czego specjaliści zdają sobie sprawę już od dawna – powiedział dr Matti Aapro, prezes - Wraz z rozwojem możliwości leczenia chorych na raka niedrobnokomórkowego płuc kluczowe znaczenie ma jak najszybsze uporanie się ze złożonymi wyzwaniami, jakie wiążą się z koordynacją opieki nad pacjentami, u których wykryto również przerzuty do mózgu. To samo dotyczy innych nowotworów, w przypadku których wartościowe możliwości leczenia są ignorowane lub niedostępne”. Mimo postępów, jakie zaszły w ostatnim czasie, wiele osób z RNP musi liczyć się z niekorzystnymi rokowaniami – w bardziej zaawansowanych stadiach chorzy znacznie rzadziej przeżywają 5 lat w porównaniu do innych nowotworów. Chorzy na NRP z przerzutami do mózgu wymagają szczególnej opieki, która stanowi dodatkowe duże wyzwanie dla pacjentów, opiekunów i specjalistów opieki zdrowotnej. „Leczenie chorych z przerzutami do mózgu jest dużo bardziej skomplikowane niż w przypadku nowotworów nieprzerzutowych. Osoby te wymagają zaawansowanego wsparcia” – powiedziała Kathy Oliver, współprzewodnicząca Komitetu Doradztwa dla Pacjentów (ang. Patient Advisory Committee) w oraz założycielka i współdyrektorka International Brain Tumour Alliance (IBTA) – międzynarodowego stowarzyszenia na rzecz wsparcia osób chorych na nowotwory mózgu, ich opiekunów oraz specjalistów zajmujących się leczeniem tych schorzeń. „Grupy interesów, klinicyści i osoby realizujące politykę zdrowotną muszą współpracować nad zapewnianiem specjalistom i chorym z przerzutami do mózgu dostępu do wysokiej jakości leczenia i interdyscyplinarnej opieki. Musimy w większym stopniu skupić się na szukaniu sposobów wspólnego skuteczniejszego radzenia sobie z ogromem niezaspakajanych potrzeb, jakie wiążą się z podwójnym rozpoznaniem RNP i przerzutów do mózgu” – powiedziała dr Anne-Marie Baird, członkini Patient Advisory Committee w i prezeska Lung Cancer Europe – organizacji działającej na rzecz pacjentów z rakiem płuc w Europie. Badanie przeprowadzone przez Ipsos MORI we wrześniu 2021 r. objęło 350 onkologów i specjalistów chorób układu oddechowego ze Stanów Zjednoczonych, Unii Europejskiej (cztery państwa: Niemcy, Francja, Włochy i Hiszpania) oraz Wielkiej Brytanii. Jego wyniki wskazują na to, jak skomplikowanym schorzeniem jest RNP oraz z jak złożonymi problemami muszą borykać się specjaliści i pacjenci: · aż 40% badanych nie czuje się odpowiednio przygotowanych (tj. są raczej źle, dosyć źle lub bardzo źle przygotowani) do opieki nad chorymi na NRP z przerzutami do mózgu, a 39% wskazało, że problem stanowi odpowiednio szybki dostęp do badań z wykorzystaniem biomarkerów; · trzech na czterech badanych zgodziło się z twierdzeniem, że koordynacja opieki medycznej dla chorych na RNP z przerzutami do mózgu stanowi większe wyzwanie niż w przypadku pacjentów bez przerzutów; · dwóch na pięciu lekarzy (41%) ma problemy z udzielaniem otwartych i szczerych odpowiedzi na trudne pytania zadawane przez pacjentów (np. dotyczące rokowań, prawdopodobieństwa nawrotu itp.); · połowa badanych (51%) twierdzi, że zapewnienie wsparcia emocjonalnego i/lub moralnego choremu, jego opiekunom i rodzinie stanowi dla nich wyzwanie; · w opinii 30% ankietowanych specjalistów poza samym leczeniem onkologicznym dla chorych ważny jest plan postępowania po jego zakończeniu, przy czym częściej wskazywano na potrzebę skupienia się na wsparciu psychologicznym (np. dostępie do psychoterapeutów/psychologów/poradnictwa) chorych (55%) oraz praktycznym (46%) i emocjonalnym wsparciu (43%) dla opiekunów; · 52% badanych wskazało na brak czasu na omawianie choroby z pacjentami/opiekunami, a 44% przyznało, że brak dobrze opracowanych informacji skierowanych do pacjentów/opiekunów dodatkowo utrudnia leczenie. Część badanych (24%) wyraziło także niezadowolenie z ilości informacji dostępnych dla pacjentów i opiekunów, a jest to kluczowy obszar wymagający poprawy w kontekście zaspokajania potrzeb chorych. W opinii badanych specjalistów chorzy i ich opiekunowie potrzebują więcej informacji na temat: · oczekiwanej długości życia (64%), · postępowania ze skutkami ubocznymi leczenia (52%), · radioterapii (52%), · opieki paliatywnej i opieki u schyłku życia (52%), · korzyści i zagrożeń związanych z leczeniem w celu świadomego podejmowania decyzji (47%), · dostępnych możliwości leczenia układowego (46%) Więcej informacji na temat ankiety można znaleźć tutaj. Uwagi dla redaktorów 1. European Cancer Organisation European Cancer Organisation to największa w Europie organizacja na rzecz walki z chorobami nowotworowymi, która skupia specjalistów z różnych dziedzin. Ma ona na celu zmniejszanie obciążeń związanych z chorobami nowotworowymi oraz podnoszenie jakości opieki nad pacjentami onkologicznymi poprzez interdyscyplinarność i wielospecjalistyczność. European Cancer Organisation działa jako federacja non-profit skupiająca organizacje zajmujące się problematyką nowotworową na poziomie europejskim, zapewniając specjalistom onkologii i pacjentom platformę do uzgadniania polityki zdrowotnej, działania na rzecz pozytywnych zmian oraz reprezentowania środowisk pacjentów onkologicznych i specjalistów w zakresie chorób nowotworowych na terenie Europy. Więcej informacji można znaleźć tutaj. 2. Informacje na temat badania Potrzeby w zakresie polityki zdrowotnej dotyczącej nowotworów przerzutowych należy uznać za stosunkowo zaniedbane zarówno na poziomie europejskim, jak i poszczególnych państw. European Cancer Organisation ma przyjemność współpracować z licznymi organizacjami członkowskimi i podmiotami należącymi do jej sieci przy rozwiązywaniu i nagłaśnianiu problemów związanych z opieką nad chorymi na nowotwory przerzutowe oraz możliwości poprawy jej jakości. W ramach przygotowań do obrad okrągłego stołu na temat nowotworów przerzutowych w ramach inicjatywy Community 365 (Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer) pracownia Ipsos MORI przeprowadziła ankietę internetową obejmującą 350 osób (onkologów i specjalistów z zakresu chorób układu oddechowego z doświadczeniem klinicznym liczącym 3-30 lat, którzy w ostatnich 6 miesiącach zaangażowani byli w leczenie co najmniej pięciu chorych na NRP, z czego przynajmniej jedna osoba miała przerzuty do mózgu) na terenie Stanów Zjednoczonych (100), Wielkiej Brytanii (50), Niemiec (50), Francji (50), Hiszpanii (50) i Włoch (50). Badanie przeprowadzono w dniach 3-27 września 2021 r. Poza rezultatami dla poszczególnych 6 państw firma Ipsos opracowała wynik sumaryczny oparty na średnich wartościach stwierdzonych dla poszczególnych krajów. W takim ujęciu wyniki z każdego państwa mają tę samą wagę w przeciwieństwie do rzeczywistych proporcji populacji w sześciu krajach. Wyniki badania można znaleźć tutaj. Badanie zostało sfinansowane przez firmy Regeneron i Sanofi w celu ustalenia, jakie potrzeby chorych na RNP z przerzutami do mózgu wciąż nie są zaspakajane. 3. Community 365 Roundtable Meeting on Metastatic Cancer Wydarzenie odbyło się w środę 27 października w godzinach 10:00-12:30 czasu środkowoeuropejskiego letniego. Wzięli w nim udział czołowi autorzy polityki zdrowotnej, politycy, eksperci w dziedzinie onkologii i przedstawiciele organizacji reprezentujących interesy pacjentów. Uczestnicy dyskutowali na temat realizacji Unijnego Planu Pokonania Raka (ang. Europe's Beating Cancer Plan) i Misji Rak (ang. Cancer Mission) oraz innych obszarów polityki UE związanej z nowotworami przerzutowymi. Przy okazji Okrągłego Stołu zaprezentowane zostały wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród specjalistów opieki zdrowotnej w Europie i Stanach Zjednoczonych, które miało na celu ustalenie, jakie potrzeby chorych na RNP z przerzutami do mózgu wciąż nie są zaspakajane. Podczas wydarzenia analizowane były również kluczowe potrzeby w zakresie polityki zdrowotnej w kontekście poprawy jakości opieki świadczonej chorym na nowotwory przerzutowe, jak również najnowsze osiągnięcia i trendy w dziedzinie technologii i metod leczenia na przykładzie nowotworów piersi, gruczołu krokowego i płuc. Więcej informacji można znaleźć tutaj. 4. Fakty dotyczące raka niedrobnokomórkowego płuc (RNP) RNP to najczęściej występująca odmiana raka płuc, rozpoznawana w 85% wszystkich przypadków nowotworu płuc [2]. W grupie pacjentów z najpowszechniejszymi nowotworami u chorych na raka płuc odnotowuje się najniższy wskaźnik przeżycia przez 5 lat: wynosi on jedynie 18% wobec 99% w przypadku nowotworów gruczołu krokowego, 89% w przypadku nowotworów piersi i 65% w przypadku nowotworów jelita grubego i odbytu [3]. U części chorych na RNP dochodzi do przerzutów do mózgu. Badanie przeprowadzone w 2018 r. wykazało, że udział chorych na RNP z przerzutami do mózgu w całej populacji pacjentów z RNP (liczącej ponad 450 tys. osób) wynosił 10,4% [4]. [1] Ali, A., Griffin, J., Arnold, A. and Ellis, P, 2021. Survival of Patients with Non-Small Cell Lung Cancer after Diagnoses of Brain Metastases [2] Ali, A., Griffin, J., Arnold, A. and Ellis, P, 2021. Survival of Patients with Non-Small Cell Lung Cancer after Diagnoses of Brain Metastases [3] Lung Cancer Europe. [4] Waqar et al, 2018, Non-small-cell Lung Cancer With Brain Metastasis at Presentation Źródło: European Cancer Organisation KONTAKT: Agnese Abolina Communication and Community Manager European Cancer Organisation e-mail: @ Źródło informacji: PR Newswire Uwaga: Za materiał opublikowany w serwisie PAP MediaRoom odpowiedzialność ponosi – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe – jego nadawca, wskazany każdorazowo jako „źródło informacji”. Informacje podpisane źródłem „PAP MediaRoom” są opracowywane przez dziennikarzy PAP we współpracy z firmami lub instytucjami – w ramach umów na obsługę medialną.
Liczba zachorowań na raka płuc cały czas rośnie. W przypadku chorych na rzadkiego raka płuca, tzn raka z rearanżacją ALK (jedynie 4,5-5 proc. wszystkich chorych na raka płuca), ogromnym zagrożeniem są powikłania. Najczęściej tego typu rak daje przerzuty do wątroby, węzłów chłonnych mózgu.
napisał/a: ~córa 2010-09-13 16:47 W styczniu tego roku u mojej mamy zdiagnozowano nowotwór płuca prawego. Ze względu na to, iż w tym momencie była ona po zabiegu chirurgicznym prawej tętnicy udowej, podanie chemii przesunęło się w czasie. Chemioterapię rozpoczęto dopiero w marcu. Otrzymała 6 cykli po 3 wlewy. Zaraz po zakończeniu chemioterapii rozpoczęto radioterapię, którą po 9 naświetlaniach przerwano. Powodem tego był zły wynik tomografii, wykryto w mózgu guzki przerzutowe wielkości 5mm, 7mm i 8mm. Następnego dnia rozpoczęto radioterapię głowy, która ma trwać 5 kolejnych dni. I co dalej? Zespół konsultantów orzekł, że chemii nie można już więcej podać ze względu na towarzyszące schorzenia (cukrzyca, rozległa miażdżyca - stan po zawale i 2 udarach)i zbyt krótki okres przerwy od ostatniej chemii. Chciałabym wiedzieć jakie są szanse remisji choroby? Jak szybko może ona postępować? Jak pomóc i rozmawiać mam z mamą w przypadku złych rokowań? Dodam jeszcze, ze mama nie jest osobą leżącą, wręcz przeciwnie stara się być jak najbardziej aktywna. napisał/a: dr-anna-wilczynska 2010-09-15 11:39 dzien dobry! co do rokowania najlepiej zapytać o to lekarzy prowadzących, którzy mają wyniki badań Pani mamy przed oczami. bez ich dokładnej znajomości trudno jest mi Pani odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie. napisał/a: pawel76 2010-09-15 11:41 brzmi bardzo poważnie. moj teść też chorował na raka płuc. lekarze mu powiedzieli, ze ma przed sobą 3 miesiące życia i rzeczywiście po jakiś 3 miesiącach miał już tyle przerzutów, że nie udało się go odratować napisał/a: kontanty-bluszcz 2010-09-15 13:35 Niestety, sytuacja, którą Pani przedstawiła nawet w moich laickich oczach nie przedstawia się różowo. Przerzuty do mózgu to z reguły zły omen a wspomniane przez Panią choroby towarzyszące to prawdziwe utrudnienie w walce z chorobą. Czuję, że naistotniejszym czynnikiem, który może uratować mamę jest w tej chwili wiara w wyleczenie. I nie bawię się teraz w propagowanie medycyny holistycznej, tylko trzymam kciuki za Pani mamę napisał/a: ~córa 2010-09-16 17:10 Trudno było mi co do rokowań porozmawiać z lekarzem prowadzącym, gdyż każde spotkanie odbywało się w obecności mamy, a ta o rokowania nie pytała, w ogóle nie zadawała pytań. Przypuszczam, ze po prostu nie chce wiedzieć. Pani doktór to wyraźnie wyczuła, więc mówiła do niej tylko to co było konieczne, a resztę między wierszami lub używając sformułowań zrozumiałych tylko dla mnie. Wczoraj zakończył się 5-dniowy cykl paliatywnej radioterapii całego mózgu. Otrzymałyśmy skierowanie do Poradni Chemioterapii Chorób Płuc z powrotem do lekarza, który skierował mamę na radioterapię. Jeśli dobrze zrozumiałam panią doktor (między wierszami), to ponowne podanie chemii planowane jest w razie potrzeby w późniejszym terminie paliatywnie. Wyniki: TK - Obszar malacji korowej w prawym płacie potylicznym. Guzek meta 8mm w okolicy przystrzałkowej prawego płata ciemieniowego. Niewielkie guzki meta przykomorowe 5 i 7mm w okolicy trzonu i rogu potylicznego lewej komory bocznej. Podobne guzki w lewym płacie czołowym. Mama jest przekonana, że radioterapia była po to by zabić komórki nowotworowe w głowie i teraz ona musi odzyskać siły i będzie wszystko ok. Jednak to nie jest tak... Ile ona moze jeszcze pożyć? Jakie jest tępo rozwoju tego nowotworu? Czy jeśli pojawiły się przerzuty w głowie to znaczy że są też w innych organach? napisał/a: czarek11 2010-09-17 13:15 a nie miała mama tomografii całego ciała? powinni ocenić stan zaawansowania i obecność przerzutów w innym miejscach napisał/a: ~córa 2010-09-17 16:25 Mama miała robioną scyntygrafię kości, która nie wykazała przerzutów. Lecz pani doktor powiedziała, że przy początkowych zmianach maszyna ich nie wychwyci. Mamusia przewróciła się i złamała w dwóch miejscach kość ramienną, stąd też takie podejrzenia. Tomografii innych części ciała nie miała robionej. A może są jakieś inne nowe metody leczenia? Co mam o tym wszystkim myśleć? napisał/a: uchaty 2010-09-17 22:25 Myślałem, że scyntygrafia jest właśnie do wykrywania takich nawet drobnych zmian? napisał/a: ~córa 2010-09-18 08:52 Z tego co zrozumiałam wynika, że wykryje ona rozwijający się nowotwór, ale maleńkich komórek nie. Ale nikt nie odpowiedział na moje pytania!!! napisał/a: kaboros 2010-09-29 01:48 Ciężko w takich wypadkach brać odpowiedzialność za tak trudne słowa, ale wszystko wskazuje na to, że szanse dla Pani matki są nikłe. Oczywiście, wszystko się może zdarzyć i rokowania "mądrych głów" mogą zawieść... i tego Pani z całego serca życzę, żeby Pani mama mogła za kilka lat powiedzieć:"lekarze dawali mi xxx czasu, a ja wciąż żyję i mam się dobrze". Ale jeśli oczekuje Pani szczerej odpowiedzi, to po tym, co Pani podałą do widomości można wnioskować, że czas, jaki pozostał dla Pani mamy może być liczony w tygodniach... Jakiekolwiek formy terapii byłyby dostępne na śiwecie, nawet te najnowsze, wydają się bytć niedostępne dla Pani matki ze względu na ciężki stan i poważne choroby towarzyszące. Medycyna leczy ludzi, ale niestety, nie służy do dokonywania cudów... choć nadzieję należy mieć zawsze. Choć ciężko w tej chwili osoądzać, co należy robić, wydaje mi się, że najważniejszy jest teraz czas poświęcony Pani matce.. wspólne chwile, wspomnienia. Bez sztuczności, bez wyrzutów a nawet jeśli, to przynajmniej szczerych. Cokolwiek, co należy i można jeszcze zrobić.. trzymam kciuki za Mamę napisał/a: drquinn 2010-10-09 23:24 Minęły już 3 tygodnie ponad... czy coś nowego wiadomo? napisał/a: pomaranczowa1 2010-10-15 17:28 oby nie działo się nic złego! ...
W raku płuc przerzuty najczęściej występują w mózgu. Wynika to z faktu, że płuca mają wiele naczyń krwionośnych i naczyń limfatycznych. Komórki chorobotwórcze poruszają się wzdłuż nich, w pewnym miejscu opuszczają naczynie i zaczynają się rozszerzać, tworząc przerzuty.
Rak płuc często rozprzestrzenia się lub daje przerzuty do innych części ciała. Jednym z najniebezpieczniejszych obszarów, do których może się udać, jest mózg. Znany jako przerzuty do mózgu, rak płuc, który rozprzestrzenia się na mózg, budzi poważne obawy dotyczące oczekiwanej długości życia. Niestety te przerzuty są dość powszechne. Do 7% osób ma już komórki rakowe w mózgu, gdy po raz pierwszy zostanie zdiagnozowany niedrobnokomórkowy rak płuc (NSCLC), a od 20% do 40% osób z NSCLC rozwinie się w pewnym momencie powikłanie. Przerzuty do mózgu występują w 4 stopniu zaawansowania raka płuca. Gdy NSCLC jest tak zaawansowany, rokowanie jest złe, a średnia długość życia zwykle wynosi mniej niż rok. Jednak ulepszone narzędzia diagnostyczne, skuteczniejsze terapie i lepsze zrozumienie sposobów radzenia sobie z objawami sprawiły, że więcej osób wydłużyło swoje życie. Objawy przerzutów do mózgu Drobnokomórkowy rak płuc jest często trudny do zdiagnozowania we wczesnych stadiach iw rezultacie może rozprzestrzenić się do mózgu jeszcze przed postawieniem diagnozy raka płuc. Nowotwory niedrobnokomórkowe mogą również rozprzestrzeniać się do mózgu, ale mają tendencję do tego w późniejszym przebiegu choroby, po wykryciu guza pierwotnego. Ponieważ tak łatwo jest przeoczyć małe wzrosty, ważne jest, aby osoby z rakiem płuc zwracały uwagę na objawy przerzutów do mózgu. Ilustracja: Brianna Gilmartin, Verywell Objawy mogą się różnić w zależności od rodzaju raka płuc i lokalizacji guza w mózgu, ale typowe problemy obejmują: Bóle głowy Nudności i wymioty Napady padaczkowe Problemy z mową Skurcze mięśni Nietypowe zapachy lub smaki Drętwienie lub mrowienie w częściach ciała Zmęczenie lub osłabienie mięśni Trudności z równowagą lub ruchem Zmiany widzenia, w tym utrata wzroku lub podwójne widzenie Niektóre objawy są związane z naciskiem guzów na czaszkę i tkankę mózgową. Zazwyczaj są one gorsze, gdy rano budzisz się po raz pierwszy. Wiele osób z wtórnym rakiem mózgu nie będzie miało żadnych objawów i odkryje, że mają tę chorobę dopiero po przejściu skanowania mózgu pod kątem niespokrewnionej choroby. Przerzuty do mózgu a rak mózgu Kiedy przerzuty występują u osób z rakiem płuc, wtórny nowotwór złośliwy nie jest uważany za raka mózgu. Nazywa się to raczej „rakiem płuc z przerzutami do mózgu” lub „rakiem płuc z przerzutami do mózgu”. Termin rak mózgu jest używany tylko w odniesieniu do guzów wywodzących się z mózgu. Gdybyś miał pobrać próbkę komórek rakowych z mózgu, które dały przerzuty z płuc, byłyby to komórki rakowe płuc, a nie rakowe komórki mózgowe. Diagnoza Jeśli pracownicy służby zdrowia podejrzewają, że rak płuca rozprzestrzenił się do mózgu, zlecą badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa (CT), która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do tworzenia obrazów diagnostycznych lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), które wykonuje to samo z falami magnetycznymi. Chociaż MRI jest uważany za dokładniejszy, nie można go użyć, jeśli masz pewne metalowe implanty (w tym niezabezpieczone rozruszniki serca). Jeśli zostanie znaleziona podejrzana zmiana, ale diagnoza jest niepewna, można wykonać biopsję w celu pobrania próbki tkanki do oceny. Przerzuty do opon mózgowo-rdzeniowych Przerzuty opon mózgowo-rdzeniowych (rak opon mózgowo-rdzeniowych) są zwykle późnym powikłaniem zaawansowanego raka płuca. Pracownicy służby zdrowia częściej widzą ten stan, ponieważ osoby z rakiem płuc żyją dłużej. Przerzuty do opon mózgowo-rdzeniowych pojawiają się, gdy komórki rakowe atakują płyn mózgowo-rdzeniowy – przezroczysty, bezbarwny płyn, który przepływa przez mózg i rdzeń kręgowy, dostarczając składniki odżywcze i zapewniając ochronę przed urazami. Komórki rakowe mogą się rozwijać w tym płynie bogatym w składniki odżywcze i tlen. Przerzuty do opon mózgowo-rdzeniowych często obejmują wiele objawów neurologicznych. Jest to terminalne stadium raka ze średnią przeżywalnością zaledwie od sześciu do ośmiu tygodni. Jednak nowe metody dostarczania chemioterapii bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego poprawiły ten wskaźnik do od trzech do dziewięciu miesięcy. Odnotowano również pewne sukcesy w przypadku leków tradycyjnie stosowanych w celu ukierunkowania mutacji genetycznych w komórkach rakowych, takich jak leczenie raka płuc z dodatnim wynikiem EGFR. Leczenie Zasadniczo leczenie przerzutów do mózgu nie jest uważane za możliwe wyleczenie. Mają na celu zmniejszenie bólu i wydłużenie czasu życia z rakiem płuc, który rozprzestrzenił się na mózg. Nie oznacza to jednak, że nie mogą zrobić znaczącej różnicy. Badania pokazują, że osoby leczone odpowiednią terapią raka płuc ALK-dodatniego (związanego z konkretną mutacją genu) z przerzutami do mózgu, na przykład, mają wskaźnik przeżycia wynoszący 6,8 lat. To ogromna poprawa w porównaniu z szacowanym 12-miesięcznym wskaźnikiem przeżycia raka płuc, który rozprzestrzenił się na mózg. Leczenie przerzutów do mózgu zależy od wielu czynników, w tym od zaangażowania mózgu i ogólnego stanu zdrowia. To, które metody są stosowane, zależy zwykle od tego, jak najlepiej kontrolować objawy. Na przykład sterydy, takie jak Decadron (deksametazon), są używane do kontrolowania obrzęku mózgu. Czasami do kontrolowania napadów stosuje się leki przeciwdrgawkowe. Przed podjęciem tego leczenia ważne jest, aby rozważyć, czy napady padaczkowe są skutkiem ubocznym innego leczenia i ustalić, czy lek przeciwpadaczkowy może wchodzić w interakcje z innymi przyjmowanymi lekami. Omów te punkty ze swoim lekarzem. Chemoterapia Wiele leków stosowanych w chemioterapii jest nieskutecznych w leczeniu przerzutów do mózgu ze względu na obecność bariery krew-mózg, gęstej sieci naczyń włosowatych, która zapobiega przedostawaniu się toksyn (w tym leków chemioterapeutycznych) do może jednak zmniejszyć wielkość guzów w płucach, a tym samym ograniczyć ich zdolność do rozprzestrzeniania się do mózgu. Terapia celowana Leki celowane na mutacje EGFR, rearanżacje ALK, rearanżacje ROS i inne mutacje genetyczne mogą czasami przenikać przez barierę z nowszych leków na mutacje EGFR, a także terapie rearanżacji ALK wydają się być bardzo skuteczne w leczeniu przerzutów do mózgu. Podobnie jak chemioterapia, leki te również kontrolują guz pierwotny, a tym samym ograniczają jego zdolność do dalszego rozprzestrzeniania się. Immunoterapia Niektóre leki klasyfikowane jako immunoterapia są również w stanie przekroczyć tę barierę krew-mózg. Gdy występuje jeden lub tylko kilka przerzutów do mózgu, immunoterapie mogą pomóc w długoterminowej kontroli choroby. Te terapie są wciąż dość nowe, ale kilka leków wykazuje obiecującą zdolność do zmniejszania przerzutów do mózgu. Komórki rakowe wytwarzają białka kontrolne, które zapobiegają atakowi układu odpornościowego na nowotwór złośliwy, ale badania pokazują, że leki immunoterapeutyczne mogą hamować te białka, umożliwiając organizmowi walkę z rakiem. Radioterapia całego mózgu Jeśli skany wykażą, że istnieje wiele przerzutów do mózgu (od czterech do ponad 20, w zależności od okoliczności), lekarz może zalecić radioterapię całego mózgu. To leczenie ma wiele wad, ale jest uważane za odpowiednie dla osób zagrożonych udarem lub innymi poważnymi powikłaniami związanymi z przerzutami do mózgu. Może być również stosowany po operacji, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się raka. W tym leczeniu promieniowanie jest podawane na cały mózg – zwykle w ciągu wielu tygodni. Częste działania niepożądane mogą obejmować utratę pamięci (zwłaszcza pamięć werbalną), wysypkę skórną, zmęczenie, nudności i wymioty, utratę słuchu i drgawki. Onkolodzy zajmujący się radioterapią często zalecają leki pomagające złagodzić objawy. Chociaż nie jest przeznaczony do leczenia raka, co najmniej 75% osób poddawanych radioterapii całego mózgu zauważy pewną poprawę w objawach i wykazano, że poprawia ona całkowite przeżycie od jednego miesiąca bez leczenia do dwóch do siedmiu miesięcy z leczeniem. Jeśli radioterapia całego mózgu została zalecona w przypadku przerzutów do mózgu, porozmawiaj ze swoim lekarzem o zaletach i wadach. Jest to obecnie obszar kontrowersji w leczeniu raka płuca i przed rozpoczęciem leczenia może być uzasadniona druga opinia. Radioterapia stereotaktyczna Radiochirurgia stereotaktyczna (SRS) to rodzaj wysokodawkowego promieniowania podawanego na określony obszar mózgu. Ponieważ promieniowanie jest ukierunkowane, skutki uboczne są zwykle mniej poważne i zapewniają lepsze wskaźniki przeżycia niż terapia całym mózgiem. Kiedy SRS jest stosowany w leczeniu guzów ciała, nazywa się to radioterapią stereotaktyczną ciała (SBRT). Ta forma radioterapii jest zwykle zarezerwowana dla osób z mniejszymi guzami, które nie znajdują się zbyt blisko środka klatki piersiowej (gdzie promieniowanie może wpływać na inne ważne narządy). Terapia protonowa Terapia protonowa jest stosowana w sposób podobny do SBRT i jest stosowana w celu usunięcia przerzutów. Jest zalecany w przypadku guzów we wczesnym stadium lub guzów, których nie można usunąć chirurgicznie ze względu na lokalizację. Operacja Operacja może być opcją w przypadku przerzutów do mózgu, jeśli: Jest mniej niż trzy guzy. Narośla są łatwo dostępne. Nie ma innych oznak raka. Operacja może obejmować całkowite usunięcie guza lub częściowe usunięcie w celu złagodzenia objawów. Zazwyczaj następuje promieniowanie całego mózgu. Ponieważ guzy drobnokomórkowe są bardziej wrażliwe na samą radioterapię, do usunięcia komórek NSCLC częściej stosuje się zabieg chirurgiczny. Opieka paliatywna Jeśli różne opcje leczenia okażą się nieskuteczne, można zastosować opiekę paliatywną, aby przynieść ulgę i zmniejszyć stres związany z diagnozą terminalną. Może to obejmować stosowanie leków przeciwbólowych, terapię fizyczną i zajęciową lub leczenie uzupełniające w celu zwiększenia komfortu i poprawy jakości życia. Przerzuty do mózgu spowodowane rakiem płuc mogą być przerażające. Ale, choć może to być przerażające, ważne jest, aby pamiętać, że nie ma ustalonego kursu, jeśli chodzi o raka. Może się różnić w zależności od osoby, a „mediana” lub „średnia” długość życia, o której przeczytasz, niekoniecznie odnoszą się do Ciebie jako jednostki. Jeśli masz do czynienia z przerzutami raka płuc do mózgu, współpracuj z pracownikami służby zdrowia i bliskimi, aby dokonać najbardziej świadomego wyboru w oparciu o pełne i uczciwe ujawnienie informacji. Często pomocne jest uzyskanie drugiej opinii w jednym z większych ośrodków onkologicznych wyznaczonych przez National Cancer Institute, które specjalizują się w raku płuc. Istnieją również aktywne społeczności zajmujące się rakiem płuc, do których możesz dołączyć online lub osobiście, aby uzyskać wsparcie i porady, które pomogą Ci w wyborze opieki. Często Zadawane Pytania Jaki jest wskaźnik przeżycia raka płuc, który dał przerzuty do mózgu? Pięcioletnie względne wskaźniki przeżycia dla niedrobnokomórkowego raka płuca i drobnokomórkowego raka płuca z przerzutami do mózgu wynoszą odpowiednio 7% i 3%. Jednak te wskaźniki przeżycia mogą być teraz lepsze ze względu na wcześniejszą diagnozę i lepsze opcje leczenia. Jak szybko rak płuc może rozprzestrzenić się na mózg? Nie można dokładnie określić, jak szybko rozprzestrzenia się rak płuc, ale wiemy, że drobnokomórkowy rak płuc rozprzestrzenia się szybciej niż niedrobnokomórkowy rak płuc. Drobnokomórkowy rak płuc rozwija się na tyle szybko, że około 70% przypadków ma już przerzuty do innych obszarów w momencie diagnozy. Jak często rak płuc rozprzestrzenia się do mózgu? To jest powszechne. Około 20% do 40% pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca doświadcza przerzutów do mózgu.
.
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/236
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/55
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/199
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/25
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/190
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/93
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/128
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/45
  • 9c8x2k3gt6.pages.dev/1

    • przerzuty do mózgu rak płuc